Στις 21 Μαρτίου 2009 το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων συμμετείχε στην Παγκόσμια ημέρα ποίησης.
Τα παιδιά της Κατεύθυνσης Θεάτρου & Κινηματογράφου της Α' Γυμνασίου, στο πλαίσιο του μαθήματος της Δημιουργικής Γραφής με την κ. Συμεωνάκη, επέλεξαν ποιήματα που τους άρεσαν και βγήκαν στους δρόμους των Αμπελοκήπων και τα χάρισαν, μαζί με το χαμόγελό τους, στους περαστικούς.
Μαζί με τις φωτογραφίες από εκείνη την όμορφη μέρα, ακούστε τον "Κεμάλ" του Μάνου Χατζιδάκι με την υπέροχη φωνή της Αλίκης Καγιαλόγλου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Εγώ που συμμετείχα σε αυτή την προσπάθεια ευαισθητοποίησης των κατοίκων των Αμπελοκήπων ώστε να διαβάσουν ποίηση, μπορώ να πω πως ήταν μια από τις όμορφες δουλειές που έχω κάνει και μία από τις πιο όμορφες στιγμές που έχω περάσει!!! Όποτε θυμάμαι τους παππούδες στα παγκάκια της πλατείας να παίρνουν το ποίημα και να το διαβάζουν χωρίς να χάσουν χρόνο και μετά να μας χαμογελάνε και να μας λένε «ευχαριστώ» αυθόρμητα σχηματίζετε ακόμη και τώρα ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου.. γιατί ένιωθες μία χαρά μέσα σου και μία ευχαρίστηση που κατάφερες αυτό το τόσο απλό και όμως τόσο σημαντικό.. να φέρεις σε επαφή ανθρώπους με την ποίηση! Χαιρόμουν τόσο πολύ που έδινα ποιήματα στον κόσμο.. Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτές τις μοναδικές ατάκες που σου έλεγε ο κόσμος όταν έπαιρνε και διάβαζε το ποίημα: «Τζάμπα είναι;» ή «Μπράβο σου! Μπράβο σου κοπέλα μου μπράβο σου!».. «Συγχαρητήρια παιδιά! Πρέπει να είστε πολύ ξεχωριστά παιδιά..» Κάποιοι ακόμη που δούλευαν σε φούρνους οι ζαχαροπλαστεία ήθελαν να μας κεράσουν! Η αγαπημένη μου στιγμή ήταν όταν μπήκαμε σε ένα καφενείο και δώσαμε ποιήματα στα γεροντάκια!!! Όλοι ήταν τόσο ενθουσιασμένοι!!! Είχα ακούσει και κάποιους ψιθύρους όπως.. «είμαι και εγώ ποιητής ξέρεις..» και μετά έβγαζαν από την τσέπη ένα τσαλακωμένο χαρτί που είχε ένα ποίημα μέσα και μας το χάριζαν! Ευχαριστούμε την κυρία Αλίκη Συμεωνάκη (την καθηγήτρια της δημιουργικής γραφής και φιλόλογό μας) που μας έδωσε αυτή την ευκαιρία να περάσουμε τέτοιες υπέροχες και αξέχαστες στιγμές!!!
Και εγώ πήρα μέρος σε αυτήν την κίνηση ευαισθητοποίησης των πολιτών ως πρός την ποίηση . Ομλογώ πως αυτή η ημέρα που ξοδέψαμε στους δρόμους μοιράζοντας ποιήματα σε ανθρώπους διαφόρων ηλικιών θα μήνει χαραγμένη οχι μόνο στο μυαλό μου αλλά και στην ψυχή μου.Ευχαριστώ την κυρία Αλίκη Συμεωνάκη που μας έφερε΄όλους κοντά στην ποίηση και εύχομαι να την έχουμε και του χρόνου!Και δεν την ευχαρισώ μονο γι' αυτό αλλά και για τις υπέροχες φωτογραφίες που μας τράβηξε παρέα με τους φίλους μας διότι με μερικούς από αυτούς δεν θα είμαστε μαζί και του χόνου!
Εγω ειμαι ενα απο τα παιδια που συμμετειχαν και ομολογω οτι αυτη η εμπειρια θα μου μεινει αξεχαστη!
Ηταν πολυ ομορφο να μοιραζουμε ποιηματα στουσ κατοικους των αμπελοκηπων και να τους κανουμε να ξεχασουν για 5 λεπτα την δουλέια τουσ και να α φεθουν στην μαγεια που προσφερει ενα ποιημα.Υπηρχαν και απνησεισς αλλα οι περρισσοτερες πιστεθω ηταν επειδη πολλοι πιστευαν οτι τα ποιηματα ειχαν κοστος.Εξαλλου ποιος θα ελεγε οχι σε ενα πιοιημα!Ευχαρηστουμε την κυρια Συμαιονακη που μας χρισε μια εμπειρια που θα μας μεινει αξεχαστη!
με εκτημηση
ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
Κι εγώ συμμετείχα σ’ αυτή την αξέχαστη εμπειρία όπως είπαν πριν τα παιδιά κι όντως ήταν απερίγραπτο συναίσθημα όταν οι άνθρωποι διάβαζαν το ποίημα και σου χάριζαν ένα πλατύ χαμόγελο και σε ευχαριστούσαν. Αυτή τη μέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ μα ποτέ γιατί ήμασταν μαζί με τους αγαπημένους μας φίλους, την κα. Συμεωνάκη αλλά και τον κ.Ζάχο κι κάναμε τους ανθρώπους να παρασυρθούν έστω και για λίγο στην μαγεία της ποίησης. Επίσης θα ήθελα κι εγώ με την σειρά μου να ευχαριστήσω την κα.Συμεωνακη για την ξεχωριστή μέρα αλλά και χρονιά που μας χάρισε!!!
ΑΓΓΕΛΙΝΑ
Εγώ ΔΕ συμμετείχα σ'αυτήν την "κίνηση ευαισθητοποίησης",όπως είδα να την ονομάζουν.Είμαι παλιότερη μαθήτρια της κυρίας Συμεωνάκη και εντελώς τυχαία βρήκα αυτό το blog.Χαίρομαι πάρα πολύ που διαπιστώνω ιδίοις όμμασι ότι η κυρία Συμεωνάκη εξακολουθεί να είναι όσο δραστήρια ήταν και να "εθίζει" τους μαθητές της στη Λογοτεχνία.Τη συγχαίρω και εύχομαι ολόψυχα να μη χάσει ποτέ αυτή της τη ζωντάνια και γίνει μια απλή καθηγήτρια ανάμεσα σε τόσες άλλες.
Δημοσίευση σχολίου