Εντυπώσεις από το βιβλίο "Ο ψεύτης παππούς" της Άλκης Ζέη

(Στη φωτογραφία η συγγραφέας Άλκη Ζέη)

Του μαθητή Αντώνη Τσίλη

1) Μου έκανε εντύπωση που ο ψεύτης παππούς του Αντώνη μεγάλωσε ένα άλλο παιδί, το παιδί του πεθαμένου αδελφού του και δεν έκανε δική του οικογένεια. Αφιέρωσε τη ζωή του μεγαλώνοντας ένα άλλο παιδί που δεν ήταν δικό του. Γι’ αυτό και ο Αντώνης απορούσε γιατί έχει πράσινα μάτια και γιατί δεν του μιλούσαν ποτέ για την γιαγιά του.

2) Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν η μικρή Μαργκώ μάλωσε τον Αντώνη γιατί πήγε να πιάσει μια μαύρη πεταλούδα «αυτή η πεταλούδα είναι η ψυχή της γιαγιάς μου,» του είπε.

3) Μου άρεσε το τέλος αυτού του βιβλίου, γιατί ενώ είχα στενοχωρηθεί με τον θάνατο του παππού, τελικά χάρηκα, γιατί εκείνο το μαύρο πουλί που στάθηκε στα κάγκελα, ήταν η ψυχή του παππού του.

Θα ’θελα και εγώ πολύ να είχα έναν παππού σαν τον παππού του Αντώνη γιατί περνούσαν πολύ καλά μαζί οι δυο τους. Έκαναν παρέα κάθε μέρα, του ’λεγε ιστορίες, του μάθαινε πράγματα, τον πήγαινε ταξίδια.

Εγώ, δυστυχώς, δεν έχω κανέναν παππού και καμία γιαγιά.