ακροστιχίδες για τον αλέξη

Στις 06.12.2008 δολοφονήθηκε στην Αθήνα ο Αλέξης Γρηγορόπουλος. Στις 11.12.2008 στο μάθημα της Δημιουργικής Γραφής τα παιδιά της κατεύθυνσης Θεάτρου και Κινηματογράφου της Α’ Γυμνασίου αφιέρωσαν το χρόνο τους γράφοντας μικρές ποιητικές ή καταγγελτικές ακροστιχίδες με βάση το όνομα του νεκρού παιδιού.


Οι ακροστιχίδες γράφτηκαν αυθόρμητα χωρίς υποδείξεις και βελτιώσεις και μεταφέρθηκαν στον τόπο της δολοφονίας όπου και αναρτήθηκαν ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα σημειώματα πολιτών.

Η τελική επεξεργασία και παρουσίασή τους είναι επίσης προσωπική δουλειά των μαθητών και παρατίθεται αυτούσια με σκοπό να λειτουργήσουν ως μηνύματα – εκκλήσεις επικοινωνίας:
(κλικ πάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε καλύτερα)

Αλήθεια
Λυπάμαι
Έξω
Ξημερώνει
Ημέρα
Σιωπής

---

Ανάσα
Λάμψη
Έξαλλο
Ξέσπασμα
Αναπνοή
Ντροπή
Δράμα
Ρωγμές
Οργή
Στάχτη

---

Αστυνομία να χαθείς να μη σε δω
Λάθος που σ΄ εμπιστεύθηκα, φύγε
Ειρήνη δεν υπάρχει, φόνος παιδιού
Ξέρω πως πέθανε ο Αλέξης
Ήλιος που χάθηκε
Σκατά η ζωή μας έγινε πια

---

Άντεξα πολλές μέρες εδώ
Λέγονται αυτά τα λόγια;
Έριξα την αγάπη μου στο πάτωμα
Ξεντύθηκα
Ήρθα στην πραγματικότητα
Σήκωσα το βλέμμα μου στο σκοτάδι και πέθανα

---

Αμάν πιά! Όλοι
Λένε
Ε και; Χωρίς να
Ξέρουν ότι
Η επόμενη θητεία αστυνομικού μπορεί να είναι στη γειτονιά σου και μ’ ένα
Σάλτο να πηδήξει από το περιπολικό και … μπαμ! Όλα να τελειώσουν…

---

Άδικος χαμός
Λάθη
Έγιναν
Ξέρουμε εμείς τα παιδιά
Ήταν 7:00
Σαββατόβραδο

---

Αλήθεια ή ψέματα, αυτή είναι η κοινωνία
Λέω τα τελευταία λόγια μου τώρα
Εγώ, εσύ, ο καθένας είμαστε νεκροί
Ξεβαμμένα ρούχα για πέταμα
Ήλπιζα σε ένα καλύτερο αύριο
Σ’ ευχαριστώ Αλέξη…

Ανθρώπινα
Λάθη
Έφυγες
Ξέροντας
Ήσουνα
Σημαδεμένος

Αστυνομία να χαθείς να μη σε δω
Λάθος
Αγανάκτηση
Λάδωμα
Ελευθερία
Ξυπνήστε
Ήλιος
Σημάδια


Αστυνομία
Λέξεις
Εξάρχεια
Ξέρω
Ήσουν
Σημάδι

Αχ! Αυτό το
Λάθος
Έστειλε παιδί στο τέλος
Ξανά τα παιδιά θα πληρώσουν
Ήλιος όχι
Σάββατο σκέτο

Αστυνομία
Λέξεις
Εξάρχεια
Ξέρω
Ήσουν
Σημάδι

Άδικα πήγε
Λαμπερός ήταν
Έλεος πια
Ξακουστός έγινε τώρα
Ηττημένος
Σαν αδερφό μου τον νιώθω

Αυτή η μάνα δε θα γελάσει πια
Λέει και ξαναλέει φτωχά τα λόγια
Έλεγε κι έκλαιγε, έλεγε κι έκλαιγε
Ξέρει μόνο την απουσία
Ήρθαν πολλοί να την παρηγορήσουν
Συνεχίζουν να κλαιν τα μάγουλά της .

Αν
Λέω
Ερχόσουν
Ξανά;
Ήθελες;
Σίγουρα…

Αναπνοή
Ντροπή
Δράμα
Ρωγμές
Οργή
Στάχτη

Αγάπησες όσο δεν αγάπησαν
Λάτρεψες όσο δε λάτρεψαν
Είδες όσα δεν είδαν
Ξέρεις όσα δεν ξέρουμε
Ήσουν ό,τι δεν είμαστε
Σ’ αγαπάμε