Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο (*) Κωστάκη…
Πάνε 80 χρόνια, μπορεί και παραπάνω που έφυγες. Πολλοί λένε ότι έφυγες, αλλά εγώ δεν το πιστεύω! Απλά έχεις λίγο αποστασιοποιηθεί από τα γεγονότα του έξω κόσμου, αυτό είναι όλο. Οι Πρεβεζάνοι σε λένε τρελό, αλλά δεν ξέρουν. Δεν ξέρουν τίποτε για σένα. Μήτε κι εγώ σε ξέρω καλά. Αλλά τι σημασία έχει; Για μένα είσαι εδώ, δίπλα μου. Θέλω πάρα πολύ να έρθω να σε δω, αλλά δυστυχώς δεν έχω ακόμη τα μέσα. Αυτό ούτε και για μένα είναι ευχάριστο.
Αν μπορούσες να με δεις, θα με θεωρούσες ένα μικρό παιδί και δίκιο θα ΄χες, αλλά ξέρεις, όταν έναν άνθρωπο τον βιώνεις και τον γνωρίζεις μέσα από τις σελίδες κάποιου βιβλίου, αποκτάς την ηλικία του βιβλίου! Πες με βλάκα, πες με ψυχάκια, μα πρέπει να ξέρεις τι είδους άνθρωπος σου γράφει. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα βέβαια απ΄ το να φεύγεις. Χειρότερο είναι να χάνεις εσύ κάποιον. Εσύ έφυγες και ησύχασες. Κι εμείς, εμείς Κωστάκη; Ωραία, το ΄βγαλα από μέσα μου και ησύχασα. Αρκετά όμως μιλήσαμε για μένα.
Εσύ φαντάζομαι να περνάς καλά εκεί που είσαι. Και δε χωράει καμιά αμφιβολία ότι είσαι κάπου εδώ κοντά. Αυτό δεν μπορεί να μου το βγάλει κανείς απ΄ το μυαλό. Ξέρω πάντως ότι περνάς καλά. Ίσως να είναι και η Μαρία μαζί σου. Τώρα φαντάζομαι ότι θα μπορείς ελεύθερα να την πιάνεις απ΄ τη μέση, χωρίς να σε συλλάβουνε, χωρίς να χρειαστεί να εξηγήσεις πράγματα που κανείς δεν κατάλαβε ποτέ. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι ανώφελο. Αυτή αγάπησε έναν ποιητή, όχι έναν ήρωα!
Ξέρω ότι άφησες και σε μένα ένα αντίο. Δύο προσπάθειες, όπως λένε αυτοί που νομίζουν ότι είσαι νεκρός. Λένε ότι τελικά τερμάτισες τη ζωή σου με πιστόλι. Ίσως έτσι να ΄ναι. Και την προηγούμενη μέρα στη θάλασσα, στην απέραντη, βαθιά, γαλάζια έκταση του αντίο. Επιλογές αποστασιοποίησης. Για κάποιους είσαι ψυχοπαθής, αλλοπρόσαλλος. Υπάρχουν κι αυτοί που το μόνο που βλέπουν είναι ένα ξερό Κ.Γ. Καρυωτάκης. Για μένα όμως, να ξέρεις, είσαι και θα είσαι ο Κωστάκης.
Με αγάπη
Κωνσταντίνος
Κωνσταντίνος
Κείμενο από τον μαθητή Κωνσταντίνο Μαυρόπουλο - στο μάθημα της Δημιουργικής Γραφής
(*) Ο τίτλος είναι από ποίημα του λογοτέχνη Τόλη Νικηφόρου
1 σχόλιο:
Πάρα πολύ ωραίο γράμμα! Μας συγκίνησε! Και έχει και απόλυτο δίκαιο σε αυτά που λέει.. Του εύχομαι να συναντηθεί μία μέρα με τον Καρυωτάκη γιατί από ότι κατάλαβα το θέλει πολύ.. Αγαπούσαμε τον Κωστάκη τώρα αγαπάμε και τον Κώστα.
Δημοσίευση σχολίου